Een heel goed 2008!!

Woonservicegebied

Tegen het einde van de ochtend ben ik met Kyra nog op bezoek geweest in verpleeghuis 'De Halderhof'. Wij wilden de bewoners en het personeel nog even een goede jaarwisseling wensen en Kyra zou voor wat afleiding zorgen. Zo gingen wij richting Bennekom waar wij zoals altijd parkeerden bij de hospice. Dit sombere, grauwe gebouw, waar bij veel ramen gordijnen dichtgetrokken zijn, stemt mij vaak tot nadenken. Kyra heeft nergens last van want zij wordt niet geplaagd door ratio en sentiment. De hele "Halderhof" staat, zoals ook het naastgelegen "Breukelerhof" op de nominatie om gesloopt te worden. Dit gaat komend jaar gebeuren. Op dezelfde plaats zal het Baron van Wassenaerpark verrijzen waarin, geheel volgens de eisen van deze tijd, zorg en wonen gecombineerd gaan worden, zodat mensen langer zelfstandig in hun eigen woonomgeving kunnen blijven. De bewoners van de verpleeghuizen gaan hier ook wonen (er komen 190 intramurale plaatsen) en kunnen dan kiezen voor een een-persoonskamer. Wat een luxe! Misschien mogen ze ook huisdieren gaan houden, hier wordt overleg over gevoerd. Verder komt er een zorghotel, een multifunctioneel zorg- en dienstencentrum, er komt een groot plein, een fitnesscentrum, een zwembad en een healthcentrum. Dus zorg en voorzieningen om de hoek, aangepaste woningen voor mensen met een functiebeperking, sociale controle, alles binnen handbereik, zodat iedereen zolang mogelijkheid 'aktief kan meedoen en participeren' in de samenleving. Eenmaal aangekomen op de afdeling binnen het verpleeghuis troffen wij de bewoners aan rondom de tafel. Er werd niet gesproken en iedereen zat sip voor zich uit te kijken, te slapen of te hoesten. 'Nee', zei een verpleegster, 'bepaald geen gezond klimaat om in te werken'. Afgelopen nacht was een bewoner overleden, dit drukte de stemming, verder heerste er een virus en wist zelfs Kyra de stemming er niet in te krijgen. Volgens het kabinetsbeleid geldt het 'aktief meedoen en participeren' ook voor de ouderen in onze samenleving, maar of deze bewoners hier ooit nog toe te bewegen zijn ? Ik vraag het me af...

De Galgos uit Spanje

Dat er in de Zuidelijke landen veel dierenleed voorkomt dat is ons allemaal wel bekend. Vandaag kreeg ik de link naar de Scooby-Medinasite uit Spanje toegestuurd. Een opvangcentrum voor afgedankte Galgos (windhonden) dat in 1987 is opgericht en nog steeds gerund wordt door Fermin Pérez, een scheikundeleraar in Medina. Deze Galgos worden gebruikt voor windhondenrennen en de jacht (seizoen is nu aan de gang) en na de jacht worden de honden massaal gedood door ophanging, (een 'goede' hond wordt hoog aan een boom gehangen zodat hij vrijwel meteen sterft, een 'slechte' hond wordt laag opgehangen zodat hij met zijn achterpoten nog net de grond kan raken en het sterven dus dagen duurt)of de hond wordt gewoon ergens achtergelaten zijn benen worden gebroken zodat hij niet naar huis kan lopen, of hij wordt aangeschoten. Deze wijze van doen had ooit economische gronden. De jagers hadden geen geld om de honden na het jachtseizoen te verzorgen en te onderhouden. Dus werden ze doodgemaakt. Inmiddels zijn de economische motieven vervangen door sadistische motieven. De honden worden gemarteld en op de meest gruwelijke wijze vermoord. Ik heb foto's gezien waarbij de tranen over mijn wangen liepen. Onbegrijpelijk dat mensen tot zoveel wreedheid in staat zijn. De organisatie heeft veel honden die geadopteerd kunnen worden. Dit kan ook via de zusterorganisatie 'Greyhounds in Nood' in nederland. Dus wie een hond zoekt... of gewoon een goed doel waar de kerstgratificatie naar toe kan; 'Protectora de animales Scooby'.

braakbal

De broer van Jos vond gisteren in onze kapschuur een braakbal. Hij zag de kerkuil niet maar vond wel het onomstotelijke bewijs van zijn aanwezigheid. Ik had zelf ook lopen zoeken maar aangezien ik nog nooit een braakbal had gezien wist ik niet goed waarnaar ik zocht. Ton, een echte vogelkenner, wist dit natuurlijk wel en vond hem snel. Waar uilen zijn vind je braakballen. Omdat uilen de prooi in z'n geheel naar binnen slikken, zit de braakbal vol met onverteerde resten zoals botjes, schedeltjes van muizen bijvoorbeeld en veel haren natuurlijk. De braakballen vertellen veel over de vogel die ze uitbraakt. De braakballen van verschillende vogels zien er ook verschillend uit.

Gezellige dagen toegewenst....

Kyra en Anneke wensen alle trouwe bezoekers van deze weblog hele gezellige dagen toe. Wij gaan straks met de hele familie gourmetten. Helaas kan mijn schoonvader Ben niet aanwezig zijn omdat hij gisteren in het ziekenhuis is opgenomen. Hij is wel in onze gedachten en wij hopen dat hij snel weer naar huis mag.

kerkuil

Afgelopen vrijdag kwam ik aan het einde van de middag thuis. Ik wilde net de auto in de kapschuur zetten toen er in het licht van mijn koplampen een vogel uitvloog. De vogel ging in de tegenoverstaande bomen op een tak zitten. Ik stopte de auto en mijn lichten schenen op de vogel die mij strak aankeek. Het was een kerkuil. Op ongeveer 4 m afstand van mijn auto zat de uil op de boomtak en wij keken elkaar aan. Wat een prachtige vogel! Gisterenavond laat toen Jos de laatste ronde met de hond maakte en langs de kapschuur liep, vloog de uil weer uit de schuur. Wij hebben er een indrukwekkende bewoner bij! Het leuke is dat er bij ons op het erf jaren geleden door de kerkuilen werkgroep een uilenkast is opgehangen. Daar is nog nooit een uil in geweest, alleen de merels gebruiken de kast om te broeden. De kerkuil staat op de 'rode lijst', is een kwetsbare soort alhoewel hij in aantallen weer iets aan het toenemen is.

winterse tafereeltjes

Gisteren moest ik noodgedwongen de hele dag binnen doorbrengen omdat ik voor de opleiding naar Utrecht moest. Ik had me wel voorgenomen om vanochtend met Kyra een stevige wandeling in het bos te maken.
Vanochtend, na het voeren van de paarden ben ik met Kyra en camera vertrokken. Mijn hart maakte regelmatig een sprongetje van vreugde. De wereld was adembenemend mooi!

hersengymnastiek

Voor de liefhebbers onder ons die tijdens de feestdagen behoefte hebben aan wat hersengymnastiek; surf eens naar Neurocampus. Op deze campus kun je je grijze cellen, die net zoals je lijf ook wat trager worden als gevolg van overconsumptie en veel zitten onder de kerstboom, trainen en aan het werk zetten. Leuke taal-, geheugen-,inzicht- en rekenspelletjes.

Khaled Hosseini

'Duizend schitterende zonnen.' 2007 Prachtig boek over de vriendschap tussen twee vrouwen die beide getrouwd zijn met Rasheed en leven in het door oorlog geteisterde Afghanistan. Rasheed is een oude wrede man die zijn vrouwen terroriseert en mishandelt. Miriam is 15 jaar als zij wordt uitgehuwelijkt aan Rasheed. Laila komt uit zelfzuchtige redenen in het huis van Rasheed als zij tussen het puin van haar gebombardeerde ouderlijk huis wordt gevonden. Haar ouders zijn omgekomen en Rasheed neemt haar in huis vanuit de gedachte dat zij hem misschien de zoon kan schenken waartoe Miriam niet in staat bleek. Aanvankelijk leven de vrouwen in onmin maar later vormen zij één front tegenover de walgelijke, sadistische Rasheed. Afghanistan is in oorlog en uiteindelijk komt de Taliban aan de macht. Dit betekent een nog strenger regiem en nog minder vrijheden voor de vrouwen in het land. Laila zal haar vrijheid terugvinden maar alleen omdat Miriam zich opoffert voor haar. Hoe? Dat weet je als je het boek gaat lezen. Net zo mooi als 'De vliegeraar'.

Backup Blogger weblog

Vanmiddag kreeg ik de schrik van mijn leven toen ik even meende dat mijn weblog verdwenen was. Foetsie... Het bleek niet zo'n vaart te lopen maar toch heb ik gelijk een goede backup gemaakt. Heb je een nieuwe Blogger versie webblog met minder dan 1000 'posts' (klik dashbord aan en hier staat hoeveel 'posts' er zijn) dan kun je via dit adres http://blognaam.blogspot.com/search?max-results=N je hele weblog in een keer opslaan. Vul bij 'blognaam' de naam van jouw weblog in en vervang N door het aantal 'posts' dat jouw weblog heeft. Dan 'opslaan als' en bewaren op een veilige plek. Kind kan de was doen.

Flickr badge

Voor wie het nog niet had gezien, de foto's die vertoont worden in de Flickr badge (links) zijn door mij gemaakt. Alles is aanklikbaar voor vergroting. Alleen doet Mozilla Firefox dit een stuk sneller dan Internet Explorer. Na aanklikken kom je op de Flickr site waar je mijn andere foto's ook kunt bekijken. (katjekip!!!)

stelen van blog inhoud

Er is een groot probleem in blogosfeer. De inhoud van weblogs van met name Blogger en Wordpress wordt misbruikt en gestolen door spammers die zich weinig aantrekken van copyright en eigendom van teksten en foto's. Een heus probleem waaraan noch Blogger noch Google ook maar iets doet. Wil je hier meer over weten dat vind je in onderstaande linken heeft veel zinvolle informatie.
Maar toch, als je slachtoffer bent, zoals ik momenteel, dan is het moeilijk om je recht te halen. Heel frustrerend allemaal.

bloggerstatusforreal.blogspot.com
http://lorelle.wordpress.com/2007/11/15/spinning-spammers-steal-our-blog-content/

ochtendgloren op de boerderij

Het mooiste gedeelte van de dag is voor mij de vroege ochtend. Eerst een lekkere bak koffie en dan naar buiten om de paarden te voeren. Als ik de staldeur open dan staat Sandor al op me te wachten. Zijn fluweelzachte neus steekt hij onder de balk door om mij te begroeten. Eerst krijgen ze hooi zodat de stofwisseling op gang komt. Ondertussen mest ik vast uit en dan gaat het voer in de bakken. Brok, kruidenmuesli, een appel of wat penen en een scheutje zonnebloemolie. Het smaakt altijd. Smaakt het niet en wil een van de paarden niet eten dan kan ik er bijna wel zeker van zijn dat er iets aan de hand is. Buikpijn, kiespijn of gewoon niet lekker. In de gaten houden!
Toen ik vanmorgen terug liep naar de achterdeur keek ik naar links en zag een prachtige lucht. Camera gepakt en bijgaand het resultaat.

olieverf schilderij van Italiaanse schilder

La madre
Originally uploaded by Pictor47

schilderij van Italiaanse schilder

Preghiera
Originally uploaded by Pictor47

schilderij

Estate
Originally uploaded by Pictor47

Arthur Japin: De Overgave 2007

Deze net verschenen (sept. 2007) prettig leesbare historische roman van Arthur Japin speelt in de 19e eeuw in Texas. Pioniersfamilie Parker vestigt zich na een lange reis in Texas midden in het gebied van de gewelddadige Comanche indianen. Je ziet ze gaan, een grote familie met aan het hoofd Granny Parker zittend op de bok van een huifkar met lange rok en een sigaar in de mond. Tot nu toe is het een prettig leesbaar verhaal, misschien iets slaapwekkend maar verder best aardig. Maar dan, op een goede dag wordt de familie aangevallen door de Comanches. Gelijk zat ik rechtop in de stoel want Japin beschrijft de verschrikkingen en de slachting op een dusdanige wijze dat ik meende zelf te moeten vluchten. Ik heb het boek maar even weggelegd om bij te komen. Granny verliest 10 familieleden; kinderen, kleinkinderen en haar man. Zijzelf wordt meerdere malen verkracht en met een speer aan de aarde gespietst. Maar zij overleeft en weet zichzelf door pure wilskracht (zoals alleen een vrouw die kan hebben) los te maken van de aarde. De rest van haar leven probeert Granny haar ontvoerde dochter en kleinkinderen terug te vinden. Zij wil haar familie en het verstoorde levensgeluk wreken. Maar het loopt anders. Aan het eind van het boek krijgt zij bezoek van het opperhoofd van de Comanches. Hij staat op het punt zichzelf over te geven aan de blanken die hem een reservaat beloofd hebben voor zijn overgebleven stamleden. Wat blijkt? Het opperhoofd is de zoon van de ontvoerde kleindochter Cynthia Ann. Na enkele dagen samen wil Granny geen wraak meer. Nee, oma vergeeft de indiaan... Een verhaal over rouw, verdriet, verwerking en verder moeten. Over boosheid, liefde en uiteindelijk vergeving. Een beetje zoet misschien maar verder toch heel aardig om te lezen.

Loobos bij Kootwijk

Staatsbosbeheer waarschuwt bezoekers van het Loobos bij Kootwijk voor adders. Huh...maar die slapen nu toch? Of is het nog wat vroeg voor de winterslaap? De adder is volgens mij de enige giftige slang in Nederland. Hij wordt niet zo groot, hooguit 1 meter en komt in veel kleuren voor. Onze wandeling werd er niet minder plezierig door, integendeel. Het was wel wat somber herfstweer maar droog en ik heb toch maar weer wat foto's gemaakt.

eeuwige jachtvelden

Dan tref ik eens een houtsnip en dan heeft hij net de tijdelijke jachtvelden verruild voor de eeuwige jachtvelden. Erg jammer. Ik heb hem even omgedraaid en toen bleek dat de rigor mortis nog niet begonnen was. Even vermoedde ik dat hij aangeschoten was en gelijk gingen mijn gedachten naar de jagers en de drukjacht. Toen schoot mij te binnen dat de rechtbank van Amsterdam de toestemming voor de drukjacht voorlopig geschorst heeft in afwachting van de definitieve rechtelijke uitspraak over deze vorm van jacht. Faunabeheer is namelijk naar de rechter gestapt.
Neen, wat er met deze vogel gebeurd is weet ik niet maar de jagers hebben geen schuld.

Vito

Inmiddels is er een jaar voorbij gegaan. Op 17 november 2006 moesten wij opeens afscheid nemen van onze Tsjechoslowaakse wolfhond Vito.
We missen hem; hij is veel in onze gedachten...

Hobbyschrijvers bloggen

Nederland telt ongeveer 800.000 weblogs. De helft hiervan wordt geschreven door hobbyschrijvers die een blog bijhouden. Een blog schrijven is makkelijker dan een manuscript naar een uitgever sturen. Een blog bijhouden hoeft niets te kosten en je weet dat je publiek hebt en dit is leuk. Gratis ruimte vind je bij het Nederlandse weblog.nl en het Amerikaanse Blogger.com. Helaas zijn er veel 'verweesde' weblogs in weblogland. Het maken van een weblog is zo gedaan alleen het bijhouden vraagt om iets meer discipline en inzet. Zo wordt het aantal verwaarloosde blogs waar geen woord meer aan toegevoegd wordt met de dag groter. Deze 'wezen' zwerven doelloos op het internet, smachtend naar aandacht of wachtend op verlossing...

alles nog duurder...

Nu we langzaam maar zeker op weg zijn naar het jaar 2008 komen de instanties waar we allemaal mee te maken hebben met de nieuwe, uiteraard verhoogde, prijzen. Door de hoge olieprijs zal het vliegen bijvoorbeeld duurder worden. Nu, dit doen we niet zo vaak dus hier is (voor ons) mee te leven. De energierekening gaat om dezelfde reden ook fors omhoog. Gisterenavond hadden wij bezoek van de vorige bewoonster van onze boerderij. Zij woont in Frankrijk en kon niet geloven wat wij maandelijks aan energiekosten moeten ophoesten. Zij betaalt in Frankrijk, terwijl zij niet alleen een huis maar ook een gite en nog andere grote bijgebouwen heeft, een schijntje (het bedrag schommelt zo om de 100 euro)in vergelijking met wat wij in Nederland betalen. Toch in het verkeerde land, dachten wij nog. Ook de ziektekostenpremie gaat per 2008 fors stijgen. Bovendien komt er weer een verplicht eigen risico van 150,-- euro. Het mag ook meer zijn als je daar behoefte aan hebt. Ik heb zojuist eens een vergelijking gedaan op de verzekeringssite. Hier kun je intypen wat je voor dekking wilt en dan verschijnen alle zorgverzekeraars onder elkaar met de bijbehorende prijzen voor dit product. De supermarktprijzen zijn al omhoog gegaan en het plafond is ook hier nog niet bereikt. Het is niet meer leuk. Ondertussen lees ik wel dat de grote bedrijven hun winsten aan het bijstellen zijn. Naar boven wel te verstaan.

Waar kan ik aanspraak op maken?

In de laatste nieuwsbrief van de LVA staat een artikel over de gemeentelijke toeslagen en kortingen waar de burgers onder bepaalde omstandigheden aanspraak op kunnen maken. Het probleem is dat er zoveel regelingen zijn dat de gemiddelde burger door de bomen het bekende bos niet meer ziet. Sinds kort is er de website 'Bereken uw recht' waar iedereen kan bekijken en berekenen of er recht bestaat op een toeslag, gemeentelijke korting of bijdrage. Erg handig!

vastzitten in de modder

Vanmiddag toch nog maar even met Kyra naar het bos geweest. Na de vele regen van vanmorgen kwam na de middag het zonnetje tussen de wolken door. Op dit tijdstip was ik net begonnen aan een wandeling op landgoed de Valouwe. De meeste paddenstoelen zijn inmiddels al weer vergaan dus ik was blij toen ik op een fraaie Koningsmantel en een Kastanjeboleet stuitte. Vanuit de Valouwe ben ik de Edese weg overgestoken en langs het Wekeromse Zand gelopen. Er graast momenteel een kudde schapen op de oude vuilnisbelt en die wilde ik fotograferen.
Inmiddels begon het weer te druppen en ik besloot langs het Wekeromse Zand op te rijden om uiteindelijk op de Vijfsprongweg uit te komen. Dit was geen goed idee. Ik kwam een heel eind maar toen ik een grote plas wilde omzeilen en hiertoe het zandpad verliet om over de aangrenzende akker te rijden, boorden mijn voorwielen zich in de modder en kwam ik vast te zitten. Gelukkig had ik mijn mobiel bij mij en kon ik de hulptroepen waarschuwen. Vlug hierna zag ik een bekende groene auto mijn richting uit komen waarin een hulpverlener zat die niet erg vrolijk keek. Lostrekken bleek niet mogelijk, los duwen wel...

kranslegging in Nunspeet

Terwijl de provincie Gelderland afgelopen week de vergunning verleende voor de drukjacht op de Veluwe legt Faunabescherming een krans bij het standbeeld van het wild zwijn in Nunspeet. Tegengestelde belangen dat is duidelijk. Een tweede Kamerlid had een goed idee. Het vlees van de afgeschoten wilde zwijnen gaat naar de Nederlandse bejaarden. Natuurmonumenten, eigenaar van het grootste gedeelte van de Veluwe, wil de kadavers gewoon laten liggen. Ook weer tegengestelde belangen. Hoe het ook zij, de jacht kan beginnen. De ongeveer 6000 wilde zwijnen worden teruggebracht tot 800. Dit is het aantal dat op de Veluwe mag wonen. Hopelijk wordt er in de media ook verteld wanneer het afschieten gaat beginnen want ik vertoef nog al eens in het bos en vaak met los lopende hond. Ik word bepaald niet vrolijk van dit voornemen om zoveel zwijnen af te schieten en mijn hond moet zeker niet geraakt worden door een verdwaalde kogel.
Kyra verheugt zich trouwens erg op de 5200 kadavers die straks in het bos liggen. Neem het haar eens kwalijk.

'It bothers me that I have to go'

Bovenstaande titel komt uit de blog van een 93-jarige man uit Canada. De man heet Donald Crowdis en zijn blog heet 'Don to Earth'. Ik lees ontroerd de stukken uit zijn weblog. Zoek je humor, cynisme en wijsheid dan zit je hier goed. Donald heeft erg veel te vertellen. Dit kan ook bijna niet anders als je 93 jaar bent. Helaas heeft Don vanaf maart dit jaar niet meer kunnen schrijven. Dit blijkt uit zijn laatste bijdrage 'I am not death' Maar wat hij geschreven heeft is erg de moeite waard om te lezen.

Web 2.0

Regelmatig kom ik de term web 2.0 tegen. Eigenlijk weet ik niet wat hiermee bedoeld wordt. Het zal ongetwijfeld iets te maken hebben met internet en het web. Ik ben gaan kijken op Wikipedia. Hier lees ik dat web 2.0 verwijst naar de 'tweede fase in de ontwikkeling van het world wide web' Als ik het goed begrijp ontstaat er in plaats van de vele afzonderlijke websites een soort platform van interactieve sites die als kenmerk hebben dat ze ontworpen zijn met een techniek die Ajax heet. Voorbeelden van typische web 2.0 sites zijn Google mail, youtube, Myspace, Flickr en google maps. Informatie delen via het web en samenwerken. Er komt verder geen programma of software aan te pas. Je browser doet het werk. De trend is om je hele hebben en houwen op het web te presenteren. De wereld wordt een grote sociale familie, ongeveer zoals de Tros het graag ziet. Ik weet nog niet of ik mee doe. Ik houd niet zo van dat massale...

De Wallander-serie op tv

Goed nieuws voor de fans van inspecteur Wallander uit de thrillersreeks van Henning Mankell. Vanaf 10 november a.s. wordt deze uitgezonden op Ned. 2. Aanvang 22.35 uur.

Luiers en mobiel blijven...

Onderstaand (onderstreept) berichtje las ik zojuist op 'BN De Stem'. Ik las het en begreep het niet. Althans niet helemaal. Duidelijk is dat het goed gaat met de luierfabriek omdat er door de vergrijzing (onder de baby's!?) een toegenomen vraag naar luiers is. Tot hier is het duidelijk. Maar dan. De luiers lijken op gewoon ondergoed omdat (?) ouderen graag zo lang mogelijk mobiel blijven. Of...de luiers lijken op gewoon ondergoed dankzij het feit dat (?) ouderen graag zo lang mogelijk mobiel blijven. Of...ouderen blijven graag zo lang mogelijk mobiel omdat (?) hun luiers op gewoon ondergoed lijken. Of misschien wel...steeds meer ouderen blijven graag zo lang mogelijk mobiel en daarom dragen zij luiers die veel weg hebben van gewoon ondergoed. Ik snap het (incontinentie)verband niet tussen de laatste zin en het voorafgaande. Hier baal ik van. Luierfabrikant vaart wel bij vergrijzing Zaterdag 3 november 2007 - HOOGEZAND - Luierfabriek SCA in Hoogezand breidt de productie fors uit door de vergrijzing en de toegenomen vraag naar incontinentieluiers. Het gaat om incontinentieverband voor volwassenen dat lijkt op normaal ondergoed. Steeds meer ouderen blijven graag zo lang mogelijk mobiel.

Into great Silence

Op zondagavond 21/10/2007 zond de KRO de documentaire ‘Into great silence’ (Nederlandse première sept. 2006) uit. Deze film, gemaakt door de Duitse regisseur Philip Gröning toont (niets meer en niets minder) het alledaagse sobere leven van de Kartuizerorde in het klooster ‘La grande Chartreuse’ in de Franse Alpen nabij Grenoble. De documentaire is een realistische weergave van het kloosterleven en dus ook sober. Geen (bijna drie uur lang niet) gesproken woorden behalve de woorden van een monnik tegen de wilde katten die hij voert en op het laatst van de film de woorden van de blinde monnik die god dankbaar is dat hij blind is omdat hij mede hierdoor voor het kloosterleven heeft gekozen. Geen muziek behalve het gezang van de monniken. Geen kunstlicht (dus veel donkere opnames in slechts door wat kaarsjes verlichte ruimten) Erg puur allemaal. De Kartuizers vormen de strengste kloosterorde binnen de katholieke kerk. Zij leven alleen voor God en om dit zo goed mogelijk te doen brengen zij de dag door in stilte en eenzaamheid. Al hun bezittingen hebben zij opgegeven, ze hebben alles ingeleverd inclusief hun persoonlijkheid. Als je een kwartiertje aan het kijken bent dan begint er binnen in je iets te kriebelen. Je bespeurt een beginnende irritatie. Weerstand. Je moet je aanpassen aan het tempo van de film. Ofwel aanpassen aan het tempo van de Kartuizers. Je kunt je maar beter overgeven anders zit je drie uur lang met gekrulde tenen in de schoenen. Het vertragen en overgeven is moeilijk. Wij zijn gewend aan lawaai, snelheid, oppervlakkigheid, veel informatie, materialisme etc. etc. En dan is een leven dat zo sober, zo eenvoudig en zo bewust is, wel even wennen. Maar absoluut indrukwekkend vind ik. Af en toe kwam er zelfs een gevoel boven van ‘dat zou ik ook wel willen’. Die rust alleen al. Menselijk, alleen dit eenvoudige leven is ook hard en ascetisch. Niet iets waar je in een opwelling voor moet kiezen. Meer een soort roeping. De film is ook op DVD verschenen. Echt de moeite waard! zie ook de website

Lulu Wang: Het tedere kind 1999

Toen ik dit boek uit de bibliotheek meenam hoopte ik, dat het op mij dezelfde indruk zou maken als 'Het Lelietheater' waarmee Lulu in 1997 haar daverende debuut maakte. Qua stijl vind ik 'het tedere kind' beduidend minder; het verhaal zelf deed mij regelmatig huiveren en stemde somber. Of dit kwam door het onderwerp namelijk incest en kindermisbruik of door de rauwe en directe beschrijvingen van wat het kind allemaal moest doen met 'de man zonder hoofd'; ik ben er nog niet achter. Hoofdpersoon is weer (net zoals in het lelietheater) een meisje dat vanaf een half jaar misbruikt wordt door 'de man zonder hoofd'. Wie deze man is wordt niet duidelijk. Het meisje Lilan ontwikkelt trauma's en op 6 jarige leeftijd krijgt zij een huidziekte. Het duurt lang voordat zij eindelijk leert praten. De enige vriendschap die zij sluit is die met een meisje dat bij haar in de klas zit en ook misbruikt wordt door haar vader en opa. Het verhaal speelt zich wisselend af in China (de verleden tijd) en in Nederland. (tegenwoordige tijd) In haar volwassen leven vertoont Lilan de kenmerken van een misbruikt meisje. Zij is niet in staat om een liefdes relatie aan te gaan. Zij gruwelt van fysiek contact alhoewel zij er wel naar verlangt. Aan het einde van het boek weet Lilan af te rekenen met de verschrikkingen uit haar jeugd. Het hele boek is beschreven vanuit het perspectief van Lilan. Zij bekijkt en beschrijft de wereld om haar heen. Als baby doet zij dit met een wel erg volwassen blik. Het taalgebruik irriteert vanwege de vreemde woorden en uitdrukkingen die gebruikt worden. 'Het tedere kind' is de tweede roman van de Chinese Lulu Wang. Lulu is geboren in Peking en kwam op 25-jarige leeftijd naar Nederland. Zij doceert Chinees in Maastricht.

Oud Reemst

Tot 2004 was Oud Reemst een landbouwgebied aan de rand van de Planken Wambuis. De landbouw is er weggehaald en natuurmonumenten beheert nu de grond. Oud Reemst is teruggegeven aan de natuur en flora en fauna gedijen erg goed. Voor meer informatie over dit prachtige stukje natuur zie 'natuurontwikkeling op Oud Reemst' en bekijk de foto's die ik gemaakt heb tijdens een wandeling in dit
gebied.