Arthur Japin: De Overgave 2007

Deze net verschenen (sept. 2007) prettig leesbare historische roman van Arthur Japin speelt in de 19e eeuw in Texas. Pioniersfamilie Parker vestigt zich na een lange reis in Texas midden in het gebied van de gewelddadige Comanche indianen. Je ziet ze gaan, een grote familie met aan het hoofd Granny Parker zittend op de bok van een huifkar met lange rok en een sigaar in de mond. Tot nu toe is het een prettig leesbaar verhaal, misschien iets slaapwekkend maar verder best aardig. Maar dan, op een goede dag wordt de familie aangevallen door de Comanches. Gelijk zat ik rechtop in de stoel want Japin beschrijft de verschrikkingen en de slachting op een dusdanige wijze dat ik meende zelf te moeten vluchten. Ik heb het boek maar even weggelegd om bij te komen. Granny verliest 10 familieleden; kinderen, kleinkinderen en haar man. Zijzelf wordt meerdere malen verkracht en met een speer aan de aarde gespietst. Maar zij overleeft en weet zichzelf door pure wilskracht (zoals alleen een vrouw die kan hebben) los te maken van de aarde. De rest van haar leven probeert Granny haar ontvoerde dochter en kleinkinderen terug te vinden. Zij wil haar familie en het verstoorde levensgeluk wreken. Maar het loopt anders. Aan het eind van het boek krijgt zij bezoek van het opperhoofd van de Comanches. Hij staat op het punt zichzelf over te geven aan de blanken die hem een reservaat beloofd hebben voor zijn overgebleven stamleden. Wat blijkt? Het opperhoofd is de zoon van de ontvoerde kleindochter Cynthia Ann. Na enkele dagen samen wil Granny geen wraak meer. Nee, oma vergeeft de indiaan... Een verhaal over rouw, verdriet, verwerking en verder moeten. Over boosheid, liefde en uiteindelijk vergeving. Een beetje zoet misschien maar verder toch heel aardig om te lezen.