Sandor is een Appaloosa, hij is dit jaar 8 jaar geworden. Ik heb Sandor vanaf zijn 3e levensjaar en toen hij hier op de boerderij kwam was hij nog een echte baby. Fysiek is hij inmiddels volgroeid maar qua gedrag blijft hij een speelse en vaak wat onberekenbare puber. Mannen worden laat volwassen wordt er wel eens geroepen en voor Sandor geldt dit in ieder geval.
Sandor heeft een (in de Appaloosawereld) erg bekende vader en dat is "Zip's Jewel" . Een hengst die voor veel succesvolle nakomelingen heeft gezorgd en bovendien een heel prettig karakter heeft.
In het stamboekpapier van de "Ver. het Ned. Appaloosa stamboek" staat als kleur van San palomino geregistreerd. Met wat fantasie kun je inderdaad een soort van lichtbruine deken op zijn lijf ontdekken maar dat alleen in de winter. Voor mij is het gewoon een wit paard met heel veel sproeten op zijn hoofd.
Van zijn moeder "Sassy Dancer" heeft San vooral zijn onwil om te werken geërfd. Alhoewel hij vanaf het begin dat hij bij mij is opgeleid wordt en heel mooi kan lopen, is San liever lui dan moe. Hij doet liever leuke dingen zoals grazen in de wei, dutje doen met een volle buik, beetje meeknagen met Tara, de buurvrouw merrie aan de nieuwe stal, of spelen met het vrouwtje. Allemaal reuze leuke dingen die hij met zichtbaar meer plezier doet dan dressuurmatig correct lopen ook nog met gewicht op de rug in die rechthoekige zandbak naast de stal. Neem het hem eens kwalijk! Ik zelf had ook hele andere voorstellingen namelijk plezierige bosritten maken op mijn paard. Dit heb ik ook zo'n 2 jaar gedaan en ik bleef maar hopen dat San ging wennen aan het grote landbouwverkeer wat hier nu eenmaal over de weg gaat. Dat hoort bij het buitengebied, zou ik zeggen. Alleen San was vastbesloten om niet te wennen aan tractoren, vrachtwagens en andere grote luiddruchtige zaken. Na eenmaal in de sloot langs de weg te zijn beland dacht ik bij mijzelf: "dit gaat echt te ver, ik ben géén 20 meer, dit was de laatste buitenrit".. Ik kan me vergissen, maar volgens mij voelde San wat ik besloot op dat moment. Want uit de sloot opkrabbelend liep hij eerst kreupel, het volgende moment echter liep hij zo rad als wat.
Maar goed, geen buitenritten meer maar nog wel training in de buitenbak. En verder heeft San een mooie wei waar hij lekker kan grazen en bewegen. Ook heeft hij vriendinnen namelijk Tara een grote KWPN merrie en Lisa de kleine Shetlandpony die helaas hoefbevangen is.
De Appaloosa is een Amerikaans warmbloed ras. Wie kent ze niet die gevlekte paarden waar de indianen op reden. Gevlekte of gekleurde paarden bestonden al in de jaartelling vóór Chr. De naam Appaloosa ontstond echter rond 1900 bij de Nez Perce indianen.
Sandor is een Appaloosa, hij is dit jaar 8 jaar geworden. Ik heb Sandor vanaf zijn 3e levensjaar en toen hij hier op de boerderij kwam was hij nog een echte baby. Fysiek is hij inmiddels volgroeid maar qua gedrag blijft hij een speelse en vaak wat onberekenbare puber. Mannen worden laat volwassen wordt er wel eens geroepen en voor Sandor geldt dit in ieder geval.
Sandor heeft een (in de Appaloosawereld) erg bekende vader en dat is "Zip's Jewel" . Een hengst die voor veel succesvolle nakomelingen heeft gezorgd en bovendien een heel prettig karakter heeft.
In het stamboekpapier van de "Ver. het Ned. Appaloosa stamboek" staat als kleur van San palomino geregistreerd. Met wat fantasie kun je inderdaad een soort van lichtbruine deken op zijn lijf ontdekken maar dat alleen in de winter. Voor mij is het gewoon een wit paard met heel veel sproeten op zijn hoofd.
Van zijn moeder "Sassy Dancer" heeft San vooral zijn onwil om te werken geërfd. Alhoewel hij vanaf het begin dat hij bij mij is opgeleid wordt en heel mooi kan lopen, is San liever lui dan moe. Hij doet liever leuke dingen zoals grazen in de wei, dutje doen met een volle buik, beetje meeknagen met Tara, de buurvrouw merrie aan de nieuwe stal, of spelen met het vrouwtje. Allemaal reuze leuke dingen die hij met zichtbaar meer plezier doet dan dressuurmatig correct lopen ook nog met gewicht op de rug in die rechthoekige zandbak naast de stal. Neem het hem eens kwalijk! Ik zelf had ook hele andere voorstellingen namelijk plezierige bosritten maken op mijn paard. Dit heb ik ook zo'n 2 jaar gedaan en ik bleef maar hopen dat San ging wennen aan het grote landbouwverkeer wat hier nu eenmaal over de weg gaat. Dat hoort bij het buitengebied, zou ik zeggen. Alleen San was vastbesloten om niet te wennen aan tractoren, vrachtwagens en andere grote luiddruchtige zaken. Na eenmaal in de sloot langs de weg te zijn beland dacht ik bij mijzelf: "dit gaat echt te ver, ik ben géén 20 meer, dit was de laatste buitenrit".. Ik kan me vergissen, maar volgens mij voelde San wat ik besloot op dat moment. Want uit de sloot opkrabbelend liep hij eerst kreupel, het volgende moment echter liep hij zo rad als wat.
Maar goed, geen buitenritten meer maar nog wel training in de buitenbak. En verder heeft San een mooie wei waar hij lekker kan grazen en bewegen. Ook heeft hij vriendinnen namelijk Tara een grote KWPN merrie en Lisa de kleine Shetlandpony die helaas hoefbevangen is.
De Appaloosa is een Amerikaans warmbloed ras. Wie kent ze niet die gevlekte paarden waar de indianen op reden. Gevlekte of gekleurde paarden bestonden al in de jaartelling vóór Chr. De naam Appaloosa ontstond echter rond 1900 bij de Nez Perce indianen.
