Bittere Kou van Harry Wu

Momenteel lees ik "Bittere Kou" van Harry Wu. Harry verhaalt over zijn overlevingsstrijd tijdens 19 jaar gevangenschap in Chinese strafkampen (Goelags) tijdens de Chinese culturele revolutie. In 1960 voerde partijleider MAO Zedong de culturele revolutie in met als enige doel de communistische verworvenheden te behouden. Officieel eindigde de culturele revolutie in 1969 maar volgens geschiedkundigen was dit in 1976 bij de arrestatie van de bende van vier. Harry Wu wordt in 1979 vrijgelaten en vertrekt naar de V.S. Hij besluit om de verschrikkelijke waarheid in de goelags openbaar te maken. "Sinds ik anderhalf jaar geleden was gearresteerd, had ik mijzelf niet meer in de spiegel gezien. Ik keek naar mijn eigen wasbordribben en realiseerde mij dat ik er net zo afgemat en verwaarloosd moest uitzien, met mijn ongeschoren gezicht en mijn lange, ongekamde haar. Deze mensen waren eens dokter of leraar geweest, fabrieksarbeider of landarbeider, dacht ik, ieder met zijn eigen hemel en hel, zijn eigen hoop en problemen. Nu zijn zij niet van elkaar te onderscheiden. Wanneer voorzitter Mao een jaar in de kampen zou doorbrengen, zou hij er niet anders uitzien. Mijn woede laaide kortstondig op. Waren dit de nieuwe socialistische mensen die voorzitter Mao wilde creëren? Was dit het roemrijke resultaat van zelfverbetering door middel van arbeid? Want daar ging het allemaal om, de rechtse contrarevolutionairen moesten door middel van arbeid tot zelfverbetering komen. Dat wil zeggen dat er een heropvoeding plaatsvond helemaal volgens de communistische leer. Harry heeft in de 19 jaar gevangenschap erg geleden, hij is gemarteld, hij had voortdurend honger, zag vrienden sterven als gevolg van ondervoeding of marteling, verloor familie en de vrouw waarmee hij wilde trouwen. Zijn veelbelovende toekomst die hij had als jonge student stortte ineen op het moment van zijn arrestatie toen hij 23 jaar was. Een waargebeurde geschiedenis. Wu beschrijft gedetailleerd hoe de omstandigheden waren in de goelags en weet de lezer door zijn aangrijpende vertelwijze deel te maken van zijn lijden en het lijden van alle anderen die gevangen zaten tijdens de culturele revolutie.