Het prachtige weer vandaag nodigde uit voor een tocht op de mountainbike. Zo vertrokken Kyra en ik, beiden in opperbeste stemming, richting het Lunterse Buurtbos.
Na een klein stukje Roekelseweg sloegen wij rechtsaf en stopte ik om Kyra van de lijn te halen. Vrijheid, blijheid, oppassen moet ze zelf leren. Wij staken de Wekeromseweg over en volgden de Immenweg. In de verte kwam er een paard aan en ik riep Kyra naast de fiets. Het paard keek iets benauwd naar de hond maar Kyra bleef keurig "naast" lopen en toen paard en ruiter gepasseerd waren kreeg zij het commando "vooruit" en daar ging ze!! Ik kon haar maar met moeite bijhouden.
Af en toe stopte ze om te ruiken aan hele lekkere luchtjes en als ik dan belde dan spurtte ze weer achter mij aan.
We sloegen rechtsaf de Hoge Valkseweg in. Vervolgens links het Lunterse Buurtbos in. Hier komt de mountainbike het beste tot zijn recht. De brede banden hebben goed grip op de vochtige ondergrond, een goed moment om een sprintje te trekken. Kyra was nu helemaal niet meer te stoppen, zij sprintte voor mij uit, keek voortdurend om alsof zij wilde zeggen: "kom dan, kun je niet sneller?" Nee, helaas, ik kon niet sneller, sterker nog ik moest al vrij snel snelheid verminderen om de ademhaling weer rustig te krijgen. Net een longontsteking gehad en dat was te merken..
Op een mooie zonnige plek stopte ik om enkele foto's te maken. Kyra moest mijn fiets bewaken en dat deed zij erg serieus. (zie foto)
Nadat wij beiden wat water hadden gedronken en Kyra tevreden kauwde op enkele hondenkoekjes, bleven we nog even in de zon zitten. Het was echt genieten. De zon was al best lekker warm, insecten vlogen af en aan en de stilte in het bos was oorverdovend. En dit alles in februari waarin het eigenlijk winter hoort te zijn.
