Stig Dagerman 1923-1954 Het verbrande kind

Stig Dagerman was een Zweedse schrijver. Hij schreef Het verbrande kind in 1948. Hij was toen 25 jaar. Het verhaal vertelt over de jongen Bengt die na het overlijden van zijn moeder achterblijft bij zijn vader. Zijn vader blijkt een vriendin te hebben en Bengt, die rouwt om zijn moeder die hij vreselijk mist, wil wraak. Waar hij kan werkt hij zijn vader tegen en maakt de omgang met zijn stiefmoeder onmogelijk. Hij begrijpt zijn vader niet. Hij begrijpt de mensen niet.
Dan wordt hij verliefd op de vrouw die hij dacht te haten. Zijn stiefmoeder. En wat zo zuiver begon eindigt abrupt als zij elkaar leren kennen tijdens een gezamenlijk uitstapje naar zee.
citaat p 193:

'Het beste zijn nog de eerste dagen, de dagen voordat zij elkaar kennen. Als zij elkaar goed kennen is het moeilijker, want het is moeilijk degene die wij kennen lief te hebben. Liefhebben betekent nieuwsgierig zijn. Alleen dat is aantrekkelijk waar wij nog niet op uitgekeken zijn. Misschien is alleen het nieuwe aantrekkelijk. In ieder geval kunnen wij alleen het nieuwe beminnen. Want om iemand te kunnen liefhebben die wij kennen is het noodzakelijk dat wij haar eerst vergeten, niet helemaal maar bijna.'

Het verbrande kind is een boek vol met gevoelens. Er gebeurt niet veel maar de gevoelens van Bengt (Stig?) worden uitvoerig beschreven. Wat ik heel onprettig vond om te lezen waren de scènes waarin de hoofdpersoon zijn hond slaat en uiteindelijk vermoord met een steen. Waanzin...
De eenzaamheid en melancholie van de schrijver en zijn obsessie met zuiverheid druipen bijna uit het boek. Stig Dagerman was schizofreen. Zijn moeder verliet hem voor een ander leven toen hij een paar maanden oud was. Hij pleegde zelfmoord in november 1954.

Plas van Gent

Gisterenmiddag ben ik gaan lopen. Samen met Kyra door het Roekelsebos richting Edese Heide. In een vlot tempo mag ik wel zeggen. Dit had ik nodig om de wat melancholieke stemming waar ik al even door geplaagd wordt, te bestrijden. Dan helpt; lopen, lopen en nog eens lopen tot alle gedachten verdwenen zijn.
Vanaf de Edese Hei langs de Kreelse plas en de Plas van Gent (zie foto) en vervolgens richting de Mossel. Van hieruit weer retour naar het Roekelse bos waar ik de auto geparkeerd had. Een tocht van zo'n kleine drie uur.
Het was mooi weer en er waren veel mensen aan het wandelen en fietsen.

Kynologenclub Neder Veluwe

Zondagmorgen, half 12. Ik vertrek met Kyra naar de Molenweg in Lunteren waar wij in de 'recreanten' groep de vaardigheden van de hond onderhouden en verbeteren. Kyra weet precies dat het zondag is en vanaf 11.00 uur staat zij in de startblokken. Dan moet ik haar regelmatig tot kalmte manen want het moment van vertrek kan voor haar niet snel genoeg komen. Na het behalen van vier diploma's voor de cursussen GH1, GH2, A en B, ben ik in de recreanten groep begonnen. Dit is een vrij vaste club van voornamelijk vrouwen (heel gezellig) waarvan de hond alle diploma's gehaald heeft. In de recreantenclub worden de geleerde vaardigheden uitgediept en is er veel aandacht voor spel. De cursus wordt niet afgesloten met een diploma.

Het definitief overzetten van mijn weblog

Vandaag is het er eindelijk van gekomen. Ik ben helemaal overgegaan naar het nieuwe Blogger systeem. Niet geheel vrijwillig moet ik zeggen. Ik was al gedeeltelijk overgegaan maar ik had mijn "klassieke" template (mal of vorm) behouden. Deze template werd in de nieuwe Blogger niet in zijn geheel geladen. De achtergrond van mijn weblog werd opeens wit. Bepaald niet mooi. Na wat heen en weer gemail in de 'Blogger Help Group' kreeg ik het advies om helemaal te switchen of om een andere template te nemen. Ik wilde mijn oude klassieke template weer terug dus moest ik de boel gaan overzetten. Het is gelukt. Regelmatige bezoekers zullen opmerken dat de achtergrond van mijn weblog weer is zoals een paar maanden terug. Niet meer wit gelukkig. Verder heb ik de indeling ook iets veranderd. In plaats van een overzicht (links) van de laatst geplaatste bijdragen heb ik nu een onderverdeling gemaakt in 'labels'. Na aanklikken van het label waar je interesse naar uitgaat, verschijnen alle bijdragen die ik onder dit label gerangschikt heb. Helemaal onderin heb ik de colofon geplaatst. Er zijn ook wat zaken verwijderd.

Leven komt en leven gaat...

Sterven op de boerderij

Volgens een artikel van 'Zibb' van vandaag doet het 'innovatienetwerk' in opdracht van het ministerie van landbouw onderzoek naar alternatieven voor het platteland. De boerderij als hospice. 'Waardevol sterven' (wat dit ook moge betekenen) is een gat in de markt. Het wordt steeds gekker... Ontspannen(!) doodgaan tussen het geknor van varkens, het geloei van koeien en het gekakel van de Nederlandse Braadkuifhoenen. Nog een laatste maal vers gemolken melk drinken en een kakelvers eitje eten. Willen we dat niet allemaal? Nou, ik hoef in ieder geval niet ver, doodgaan doe ik, te zijner tijd, gewoon thuis...op de boerderij.

Schrijfkramp

Ik schrijf graag, het is een leuke bezigheid, maar soms heb ik last van 'schrijfkramp'. 'Wat is dat nu weer', hoor ik u zeggen. Schrijfkramp is een soort blokkade die optreedt tijdens het schrijven. Er is geen inspiratie meer, er komt geen zinnig woord op papier. Het hoofd is leeg, gedachteloos, blanco, één groot zwart scherm. Concentreren helpt niet. Even iets anders gaan doen helpt vaak wel. Afwassen, hond uitlaten, gras maaien, appeltaart bakken; alles is goed als het maar een heel andere bezigheid is. Na enige tijd ga ik dan achter mijn computer zitten. Ik schrijf alles op wat in mij opkomt. Gedachten komen en gaan, ik kijk ernaar en schrijf ze op. Geen touw aan vast te knopen. Jos ontmoette Jan op het station in Ede. Jos stond in de trein, Jan stond op het perron. Overal waren vroege mensen. Zij hingen uit de trein, zij zaten klem tussen de schuifdeuren, zij stonden op het dak van de trein of zaten op elkaars schoot. Jan keek met verbazing naar de trein. 'Dit is gekkenwerk, ik stap niet in deze trein'. Jos zag Jan denken. Jan bleef op het perron staan en keek terwijl de trein, met Jos erin, wegreed, richting Utrecht. Jan Sieb draaide zich om en liep, hij liep de trap af, ging onderaan naar rechts en beklom, na ongeveer 30 meter, een tweede trap. Daar zag hij een jongen. De jongen had een groot hoofd (te groot?), hij droeg een bril, met een donker en rond montuur. Slierten vet haar hingen op de kraag van zijn witte hemd. Er zat een gat in zijn vale broek ter hoogte van de knie . Hij had een hoed op de vloer neergezet. In de hoed zaten verschillende munten. De jongen zong een lied en hoopte op de goedgeefsheid van voorbijgangers. 'Wat een figuur', dacht Jan. Hij keek snel de andere kant op maar de jongen keek hem recht in het gezicht. 'Bent u niet mijnheer Jan Sieb?', vroeg de jongen. 'Hè, uh, ja dat ben ik'. Jan versnelde zijn pas maar de jongen riep: 'ik spaar munten Jan,' onderwijl wees hij naar de hoed. Mensen waren blijven staan. Ze keken naar de beroemde schrijver. Ze waren benieuwd of hij de jongen een munt ging geven. Jan liep door...Hij dacht: 'had ik die trein maar genomen, dan was mij dit bespaard gebleven.' En als de woorden dan weer komen dan is de crisis voorbij. Het schrijven is weer leuk en net zoals bij hondentraining, stop ik op momenten dat het goed gaat. De volgende dag moet ik ook weer zin hebben om te schrijven.

Marianne Fredriksson is overleden.

Marianne Fredriksson is op 79 jarige leeftijd overleden. Zij was zo ongeveer de meest vertaalde schrijfster(40 talen) uit Zweden. Na een leven als journaliste kreeg zij, toen ze al ver in de 40 was een zware depressie. Zij ging in psychoanalyse en kreeg hierdoor inzicht in haar angsten. Ook ontdekte zij in deze tijd haar talent om romans te schrijven.
Haar boeken gaan veelal over vrouwen en de rechten van vrouwen. Facetten uit haar eigen leven komen ook weer terug in haar boeken.
Marianne was als roman-schrijfster een laatbloeier, maar ze schreef tot op hoge leeftijd.
Het eerste in Nederland verschenen boek van haar was "Anna, Hanna en Johanna"1997. Het laatste boek had de toepasselijke titel "de kracht van een vrouw" en verscheen in 2006.

Maya Rasker (1965)

XENIA De 3e roman van de in Spanje geboren Maya. Een verhaal dat zich afspeelt in het ongerepte, wilde landschap van de Spaanse Pyreneeën. Waar een onvoorspelbaar bergklimaat de toon zet en waar de hoofdpersoon Abel, net zo wild en onvoorspelbaar, zich afvraagt: "wanneer weet een man dat hij de vrouw van zijn leven heeft ontmoet?" Abel, een jonge geoloog met bindingsangst leeft zijn leven. Hij versiert vrouwen, (maar laat ze niet toe) is cynisch en organiseert veldwerkdagen voor geologiestudenten. Dan, op een dag, komt Xenia. Zij komt over de bergen en weet Abel te raken. Het boek gaat over binden vooral de angst voor overgave, over de liefde, sex, het huwelijk en voortplanting, in een tijd waarin deze "vier-eenheid" als basis voor het trouwen, eigenlijk niet meer bestaat. Een mooi boek, vooral wanneer het verhaal zich afspeelt in de ruige Spaanse bergen. Als Abel een tijdje teruggaat naar Amsterdam, is de sfeer (voor mij althans) minder aansprekend. Maar dat ligt aan mij; ik voel mij meer thuis in de natuur. De prikkels van de stad worden al snel erg vermoeiend.

Google Docs & Spreadsheets

Google Docs & Spreadsheets

Het is een mooi programma, ik probeer het nu uit! Er is sinds deze week ook een Nederlandse versie. Het is een online tekstverwerkingsprogramma met veel mogelijkheden zoals teksten maken, beheren, bewerken en niet te vergeten bewaren. Je kunt documenten uploaden vanaf je computer en verder bijhouden of bewerken. Je kan teksten publiceren, bijvoorbeeld naar je weblog. (deze tekst schrijf ik in Docs & Spreadsheets) Je kan samen met anderen aan een tekst werken (handig voor studenten of collega's bijvoorbeeld) Heel prettig is het feit dat het een online programma is waar je geen software voor nodig hebt, het is gratis en vanaf je browser te benaderen. Bovendien kun je vanaf elke computer bij je documenten die ook nog eens erg veilig opgeslagen zijn voor het geval je harde schijf eens vastloopt. Je krijgt een eigen email adres (erg veel tekens voor de veiligheid) Je kunt naar dit adres documenten sturen die dan verschijnen in jouw account van docs & spreadsheets. Mogelijkheden te over en ik ben van plan veel te werken met dit google tekstverwerkingsprogramma. Google timmert aan de weg. Gmail is sinds kort ook vrij toegankelijk. Voorheen moest je uitgenodigd worden voor dit email programma. Zo komt er steeds meer persoonlijke informatie online en dat is precies waar Google dolgelukkig van wordt...

en opeens lag er sneeuw!

onze dagelijkse wandeling

Vanmiddag zijn Kyra en ik vertrokken voor een wandeling in de Planken Wambuis. Wij reden door Otterlo en vervolgden over de N310 tot ongeveer ter hoogte van de Oud Reemsterhei waar wij de auto parkeerden. Van hieruit ging het te voet verder. De camera kwam al snel uit haar hoes; de wilde New Forest ponys stonden ons als het ware al op te wachten. Een tamelijk grote kudde stond vlakbij de afrastering lekker te soezen in het winter zonnetje. De meeste stonden op rust. Een achterbeen op slot, sommige lagen en anderen waren aan het knabbelen aan takjes, mos of gras. Een heerlijk vreedzaam tafereel.
Kyra had het druk met een gevonden stok. Ter afwisseling van het spel meende zij de stok veilig te moeten begraven. Vervolgens groef zij de stok weer op! Zij vervolgde haar spel om na enige tijd de stok weer te begraven. De rest laat zich raden.
Klik maar op de titel voor een link over de Planken Wambuis. Een prachtig gebied waar het heerlijk vertoeven is. (Alle foto's (op deze weblog) zijn aan te klikken om te vergroten)

Op de fiets naar het Lunterse Buurtbos.

Het prachtige weer vandaag nodigde uit voor een tocht op de mountainbike. Zo vertrokken Kyra en ik, beiden in opperbeste stemming, richting het Lunterse Buurtbos.
Na een klein stukje Roekelseweg sloegen wij rechtsaf en stopte ik om Kyra van de lijn te halen. Vrijheid, blijheid, oppassen moet ze zelf leren. Wij staken de Wekeromseweg over en volgden de Immenweg. In de verte kwam er een paard aan en ik riep Kyra naast de fiets. Het paard keek iets benauwd naar de hond maar Kyra bleef keurig "naast" lopen en toen paard en ruiter gepasseerd waren kreeg zij het commando "vooruit" en daar ging ze!! Ik kon haar maar met moeite bijhouden.
Af en toe stopte ze om te ruiken aan hele lekkere luchtjes en als ik dan belde dan spurtte ze weer achter mij aan.
We sloegen rechtsaf de Hoge Valkseweg in. Vervolgens links het Lunterse Buurtbos in. Hier komt de mountainbike het beste tot zijn recht. De brede banden hebben goed grip op de vochtige ondergrond, een goed moment om een sprintje te trekken. Kyra was nu helemaal niet meer te stoppen, zij sprintte voor mij uit, keek voortdurend om alsof zij wilde zeggen: "kom dan, kun je niet sneller?" Nee, helaas, ik kon niet sneller, sterker nog ik moest al vrij snel snelheid verminderen om de ademhaling weer rustig te krijgen. Net een longontsteking gehad en dat was te merken..
Op een mooie zonnige plek stopte ik om enkele foto's te maken. Kyra moest mijn fiets bewaken en dat deed zij erg serieus. (zie foto)
Nadat wij beiden wat water hadden gedronken en Kyra tevreden kauwde op enkele hondenkoekjes, bleven we nog even in de zon zitten. Het was echt genieten. De zon was al best lekker warm, insecten vlogen af en aan en de stilte in het bos was oorverdovend. En dit alles in februari waarin het eigenlijk winter hoort te zijn.

bloggerweblog

Ik lees momenteel veel op de bloggerweblog voor dummies. Op deze weblog staat een schat aan informatie over alles wat met blogger of het overstappen van oud naar nieuwe (voorheen Beta) blogger te maken heeft. Er zijn nogal wat verschillen tussen het oude en het nieuwe systeem. Wat ik vooral heel prettig vind, is het feit, dat alles zo gedetailleerd (stapsgewijs) beschreven wordt. (met recht een site voor dummies!) Bovendien komt werkelijk alles aan bod, de weblog is erg volledig in de informatie die gegeven wordt. Ik heb mezelf geabonneerd op de "feed" van deze weblog zodat ik niets hoef te missen.