Zagen, zagen wiede wiede wagen

Vandaag (en ook nog op 15/12) van 10 tot 15.00 uur kun je jouw eigen Kerstboom omzagen in Park de Hoge Veluwe. (Zolang de voorraad strekt :-) )

Vergeet het kettingzaagje niet!

“Brrr…wat is het koud, vindt u ook niet?”

Winter

Net toen ik terugkwam uit Ede ben ik even gestopt om deze foto te schieten. De nevel trok over het weiland en de Haflingers lijken totaal geen last van de kou te hebben.

De Grote Bonte Specht was er weer

Vanmiddag was hij er weer. Een man wat te zien is aan de rode vlek achter op zijn kop.

De Ringmus (?) wil ook een hapje maar wordt weggejaagd door de Specht

met de boswachter door het Wekeromse Zand

Ik was al heel lang voornemens eens met een begeleide wandeltocht mee te gaan door het Wekeromse Zand. Gisteren heb ik de stoute bergschoenen aangetrokken en vervoegde mij iets voor 10 uur op de parkeerplaats aan de Hoeverweg.  Er stonden (tot mijn verbazing) al veel mensen ongeduldig te wachten, de wandeling zou van 10 tot 4 uur duren, het zou koud en in de middag nat worden, maar iedereen had er zo te zien, zin in.

Eerst staken we de Edeseweg over richting het particuliere landgoed de Valouwe waar boswachter Frans, afgeleid door zijn determinatiepassie van korstmossen en ander klein spul, al snel de weg kwijt was en mij belaste met het terugbrengen van de (makke) kudde naar de Immenweg. (ik had verteld dat mijn hond mij regelmatig meenam naar de Valouwe dus hij ging er van uit dat ik de weg kende)

Ik besloot anders. Eerst voerde ik het gezelschap richting het grootste ven in de Valouwe dat mooi verscholen ligt en vast voor wat enthousiasme zou zorgen als het opeens achter de wal zou opdoemen. En inderdaad, de aanblik vond men prachtig. Na wat ‘oh’s’ en ‘ah’s’ kwamen de camera’s te voorschijn en Frans legde ondertussen het een en ander uit over de vegetatie langs de kant van het water en wat we hieruit konden opmaken over de kwaliteit van het water. (die was goed volgens zijn zeggen ondanks de wat troebele en donkere waterkleur.)

“En nu terug naar de Immenweg,” besloot de boswachter waarbij hij mij hoopvol aankeek.

‘Uh…,” opperde ik voorzichtig. “We kunnen ook richting de Wekeromse buurtweg lopen en dan linksaf naar de Edeseweg waar we kunnen oversteken om over ‘De Bult’ terug te gaan naar het Wekeromse zand. Dit mogen we het gezelschap niet onthouden, het uitzicht vanaf de Bult is werkelijk schitterend.”

En zo geschiedde het. De boswachter was zelf nog nooit op de Bult geweest dus het bleek een goed voorstel. Iedereen genoot en toen we even later bij de Zwerfkeien op het Wekeromse zand het middagmaal genoten werd er nog uitgebreid nagepraat over het fraaie, bijna buitenlands aandoend, uitzicht.

Op het Wekeromse Zand bewees Frans de boswachter zijn waarde. Wat voor de gewone wandelende sterveling streng verboden is, kan in het gezelschap van een boswachter gewoon gedaan worden. Ik bedoel het betreden van de rustgebieden voor het wild. Zoals deze foto laat zien! Achter de groene man aan, van het pad af, op zoek naar wild.

En wild hebben we gezien. Eerst een prachtig vos met indrukwekkende staart die duidelijk geïrriteerd was door het onaangekondigde bezoek van al die twee-voeters. En vervolgens zagen we heel in de verte iets bewegen wat later een kudde Moeflons bleek te zijn.

Nog nooit heb ik Moeflons gezien op het Wekeromse zand en dat lag niet aan mijn ogen. Ze hielden zich gewoon schuil. Ik was blij en heb met de powershot wat foto’s gemaakt. Het verbaast me, gezien de grote afstand, dat er iets op de foto’s te zien is maar de 28 mm groothoek mét 14x telebereik van mijn nieuwe camera stelt niet teleur. Kwalitatief heb ik wel eens mooiere gemaakt, maar toch. Niemand zal ontkennen dat er Moeflons opstaan.

Nou, de dag kon niet meer stuk. We vervolgden ons pad naar de nieuwe uitkijk hut en gingen, op weg hiernaar toe, in het gebied “De Zeven Kolken” weer een rustgebied in.

Het nieuwe uitkijkpunt is prachtig met een heel mooi uitzicht.   een stukje graasweide, rechts achteraan een klein vennetje, alles waar de dieren behoefte aan hebben.

Tegen half 5 strompelden wij de parkeerplaats weer op, nat, want het was begonnen met regenen, moe, maar voldaan en gelukkig. Voor herhaling vatbaar…

Ringmus

Wat een prachtig vogeltje met zijn donkere vlekjes op de wangen en zijn roodbruine kap. Hij heeft iets weg van een vink maar het is een Ringmus.   De ringmus is vanwege de ring om zijn nekje makkelijk te herkennen.

Hij staat op de rode lijst en is gevoelig voor de veranderingen op het platteland. Het is een zingend broedvogeltje en hij heeft een voorkeur voor een wat rommelige, niet al te opgeruimde omgeving (en nu begrijp ik meteen dat hij bij ons rondhangt :-) met bomen, weilanden met hagen en veel struiken.

Als zaadeter is hij gek op de vetbolletjes die ik sinds kort weer ophang. De winter komt er aan en de vogeltjes kunnen een extra hapje gebruiken.

Bonte Specht komt voor ontbijt

‘S morgens om ongeveer half 9 komt deze Bonte Specht zijn ontbijtje halen.

Nu ik door heb dat hij ‘s morgens komt maak ik natuurlijk wat extra lekkers voor hem klaar. De andere vogeltjes weten dat ook wel te waarderen.

Deze foto is vanuit de kamer genomen, misschien kan ik hem buiten een keer opwachten. Ik moet een slim plan bedenken want de specht is zeer op zijn hoede en ik wil zijn ontbijtritueel niet verstoren. Ik zou ook de ramen eens kunnen zemen dan is het beeld misschien wat scherper:)

Wilde eenden en Grauwe ganzen

Het is zo leuk om in het wild levende eenden en ganzen te fotograferen. Het even op een afstandje bekijken van deze vogels maakt mij echt blij; ze zwemmen, ze poetsen hun verenkleed, kibbelen met de opdringerige mannetjes en rusten weer wat. En zo hoort het ook.

Deze beelden stemmen bepaald niet tot vrolijkheid, helaas worden ook in Nederland zo’n 1 miljoen eenden in schuren vetgemest voor de slacht of dwangmatig gevoerd voor hun levers.

De Blauwe Kamer

Vandaag beloofde het een mooie dag te worden zodat ik eens flink kon gaan stoeien met mijn nieuwe Canon powershot SX230 HS. Jos nam Kyra mee dus ging ik naar het natuurgebied de Blauwe Kamer, waar de hond niet welkom is, dus dat kwam goed uit.

Ik ben redelijk tevreden over de gemaakte foto’s; sommige hadden zich iets te veel aangepast aan de omgeving want door een verkeerde ‘white balance’ instelling waren ze te blauw. Maar dat waren er een paar en ik weet wat ik verkeerd gedaan heb.

Het gebied zelf is prachtig gelegen aan de Nederrijn en dankzij regelmatige overstromingen van deze rivier vol met bijzondere planten en dieren. Er is een prachtige vogelkijkhut met uitzicht over het vogelrustgebied.

Verder lopen er veel Koniks paarden en halfwilde Galloways runderen. Dit is ook de reden dat er geen honden mee mogen.

Het kalf met de 3 poten

  “Goh, wat zien de benen van mijn paard er anders uit,” dacht ik gisteren toen ik naar buiten keek. Bij nadere beschouwing bleek het geen paard maar een kalf te zijn.

De kalfjes die in het voorjaar in de wei van de buurman geboren worden, komen in het najaar, net voordat ze definitief de stal in gaan in afwachting van het voorjaar, altijd even buurten. Sandor vindt zo’n loeiend bonkje in zijn wei reuze gezellig.  Wij ook wel alleen het brengt vaak wel wat extra werk met zich mee omdat de kalfjes vanwege de dikke vacht het stroomdraad niet voelen en daar gewoon vrolijk doorheen jagen, vooral als ik ze op vriendelijke doch dringende wijze de weg terug naar de buurman probeer uit te leggen. Nee, gewoon met rust laten, dat is het verstandigst. Het gras is nu eenmaal bij de buren altijd groener, daar is niet tegenaan te vechten…

Wintertijd

Buddleja davidii bloeit nog steeds

Niet te geloven maar mijn Vlinderstruik is nog volop aan het bloeien, en dat op 26 oktober.

Ik heb de hele zomer de dode bloemetjes er regelmatig uit gehaald. Misschien dat dit ook helpt om hem langer in bloei te houden. Afgelopen week zat er nog een Gehakkelde Aurelia op maar veel vlinders zie ik niet meer.

Heksenbezem en meerstammige bomen

Gisteren heb ik 15km gelopen in Park de Hoge Veluwe.  Ik had mij voorgenomen om de ‘Roots’ route te wandelen en dat is gelukt.  Het was een natte bedoening, vooral voor Kyra die geen plu had, maar dat deerde haar niet zo, geloof ik. Onderweg zag ik een grote beuk met ‘heksenbezem’.

Het lijkt inderdaad wat op de achtergebleven bezem van een gestrande heks maar al die takjes zijn een reactie op een schimmel in de boom. De schimmel activeert de groeihormonen waardoor op een (groei)top veel nieuwe uitlopers ontstaan. Een ware takkenbos. Het schijnt dat in Nederland vooral de Berkenbomen last hebben van heksenbezems.

Volgens de routebeschrijving die ik had, zou ik een 8 stammige Eik passeren. Zie de foto hieronder.  Nou, goed dat dit beschreven stond anders zou ik gedacht hebben, ‘goh, hier staan 8 eiken vlak bij elkaar.’ Hoe zie je nu dat dit een 8-stammige Eik is? Ik weet het niet. Dus ben ik even gaan googlen. “Meerstammig is een boom die met meerdere stammen uit de grond groeit of zich net boven het maaiveld (0 - 20 cm.) in meerdere stammen vertakt, in tegenstelling tot (straat)bomen met een recht doorgaande stam.” Verder vond ik nog deze informatie: “In de natuur ontstaan meerstammige bomen door beschadiging van of vraat aan de zaailing, die zich vervolgens herstelt en meerdere stammen vormt.” Helemaal duidelijk allemaal maar hoe ik kan zien dat deze boom meerstammig is en er niet sprake is van 8 verschillende bomen die vlak naast elkaar staan, blijft nog steeds een raadsel… 

Winddelen

Gisterenavond heb ik met belangstelling het programma ‘Tegenlicht’ gekeken waarin aandacht voor de energierevolutie. Consumenten worden producenten van hun eigen energie door aanschaf van zonnepanelen of door mede-eigenaar te worden van een windmolen. Goedkoper, kleinschaliger, groener dus duurzamer en  wat vooral belangrijk is; we zijn niet meer afhankelijk van de grote energieleveranciers.

Zojuist kreeg ik de nieuwsbrief van ‘natuur & milieu’ met hierin een special over winddelen.

De Windcentrale biedt nu de mogelijkheid om mede-eigenaar te worden van een windmolen. Lees de uitgebreide informatie op de site over opwekken van je eigen groene stroom. 

Uilenkast

Afgelopen week is de Kerkuil weer op bezoek geweest. Dat herinnerde ons er aan dat de uilenkast nog steeds lag te wachten om opgehangen te worden.

Gisteren was het zover. Jos heeft de kast boven in onze oude kapschuur opgehangen. Nu hoop ik dat de uil hem gaat gebruiken als broedplek. Hopelijk horen we straks in het nieuwe jaar de baltsroep van de uilenman: “uilenman zoekt uilenvrouw voor romantisch avontuur in mooie bovenwoning.”

De kerkuil schuilt al jaren, tijdens de wintermaanden, in onze kapschuur. In 2007 zagen we de uil het eerste maal. Hij vangt in de schuur de muisjes en zit ondertussen  lekker droog. Vorig jaar verdween hij omdat er ook jonge katten in de kapschuur huisden. Gelukkig is hij (of zij) weer terug en hopelijk komen er volgend jaar jonge uilen. Dat zou echt fantastisch zijn…

Ander voorkomen

De opmerkzame lezer kan het niet ontgaan zijn; ‘Boerderijvogel’ heeft zich verkleed in verband met het nieuwe jaargetijde. Dit is tijdelijk, als de winter begint gaat de winterjas weer aan.

Herfst

Omdat de herfst zojuist officieel begonnen is (volgens het KNMI om 16.49 uur op 22 september 2012) dacht ik wat leuke herfstfoto’s te gaan schieten. Een paddenstoel of zo. Het werd iets anders namelijk een fotosessie van twee in het bos uitgezette (vermoed ik) krielkipjes én overvliegende Dakota’s waaruit dappere en vooral onbevreesde veteranen sprongen. (Airborneherdenking Ginkelse Heide Ede) Het kan vreemd lopen dat blijkt wel weer…

In park de Hoge Veluwe wilde ik het Eekhoorntjesbrood op de foto zetten dat ik eerder deze week gezien had. Het was weg, er waren alleen nog sporen van wroetende neuzen van zwijnen. Ik zag wel een ree dat midden in het veld stond en mij ongegeneerd aanstaarde.

Vervolgens reed ik verder richting het zuiden waar ik boven de grote zandverstuiving veel vliegverkeer zag. Och ja, natuurlijk, Airborne herdenking op de Ginkelse heide. Leuk om dit eens vanuit het park te zien. De afstand wat groter maar wel lekker rustig. (aanklikken is vergroten) De af en aan vliegende Dakota’s. Uit het vliegtuig op de achtergrond komen zo de parachutisten.

De kleine stipjes in de verte zijn de gesprongen veteranen.

Voor wie wat foto’s van de jaarlijkse Airborn herdenking van dichtbij wil zien kan op deze link klikken. Een ander jaar en een andere fotograaf, namelijk Jos.

Toen ik op de terugweg nog even het Wekeromse Zand aandeed stuitte ik op twee montere krielkipjes die zich tegoed deden aan de planten en mestkevers. Ze waren met z’n tweeën en zagen er, behalve rui en bijbehorende jeuk, goed uit. Misschien waren ze wel uitgezet want al dat gepluk en gekrab kan, voor de diervriendelijkste eigenaar op de zenuwen gaan werken.

Samen op pad

Heerlijk zo’n mestkevertje

Jeuk is niet leuk!

Tijd voor een tukje

De ene hen had gele pootjes

de andere grijze

De fotosessie werd even ruw verstoord door een laag overvliegende Dakota

nog een laatste kiek voor het familiealbum

De paddenstoelen komen de volgende keer wel!

Kukel en Tok update

Belevenissen van de afgelopen zomer

2012 blijft een jaar vol rampspoed. De broers waren in het voorjaar nauwelijks bekomen van het dodelijke ongeval van een van de New Hampshire hennen toen de volgende hen getroffen werd door een fatale aandoening waarbij ook zij, weliswaar geholpen door een veterinair, het leven liet. “Tjonge, jonge”, dacht Kukel in een sombere overpeinzing, “het jaar is net voor de helft voorbij, de toom aanzienlijk uitgedund en het moreel onder mijn volgelingen is flink gedaald.” Maar Kukel zou Kukel niet zijn als hij niet spoedig herstelde. Met een koele blik monsterde hij zijn volgelingen en besloot er het beste van te maken. En dat lukte ook! Momenteel wordt er weer flink maar vooral ook vrolijk gescharreld. Regelmatig klink het gekakel van een van de hennen: “joehoe, ik heb een eitje gescoord, waar zijn jullie nou?” De eieren vind ik dan tussen het hooi in de paardenstal of in het kippenhok. Tok heeft zich weer neergelegd bij zijn ondergeschikte rol. Zijn voorjaars-agressie is grotendeels verdwenen want het fokseizoen is voorbij. De kippen doen zich tegoed aan onze rijpe appels en frambozen en de rust in de toom is gelukkig wedergekeerd! 

Atalanta’s

De laatste week van augustus zijn er op de Veluwe veel naar het zuiden trekkende Atalanta’s gesignaleerd.

In de Valouwe heb ik vandaag deze foto gemaakt. Het gelaat van het insect is scherp. Hij kijkt wat loensend in de lens en de roltong is duidelijk te zien.

De roltong wordt ook Proboscis genoemd en dat betekent letterlijk ‘verlengde neus’. Bij vlinders is het niet de neus die verlengd wordt maar de monddelen.

Jaar van de bij

Vanmiddag zijn we in Wageningen bij het Arboretum geweest waar, in het kader van het jaar van de bij, een zoemvolle dag georganiseerd werd over alles wat met bijen te maken heeft. Er waren veel stands van de leden van de Nederlandse bijenvereniging waar naast heerlijke potjes honing ook kennis te verkrijgen was over het leven van de bijtjes. Deze bij wordt ‘pootverzamelaar’ genoemd omdat ze het stuifmeel aan de haren van de achterpoten verzamelt om vervolgens hiermee naar het nestholletje te vliegen. Hier gaat er dan wat nectar doorheen en als laatste legt ze er een eitje bij. Het holletje wordt afgesloten waarna er zich een larve ontwikkelt. De larve eet lekker van het stuifmeel, wordt groter en verandert in een pop. Het jaar daarop, als de bloemetjes weer bloeien vreet het volwassen exemplaar zich een uitgang naar buiten en moet zich zonder ouders zien te redden. Moeder is al lang dood maar gelukkig komt de nieuwe generatie volleerd op de wereld!

Dit is een bijenhotel voor wilde solitaire bijen. Het gaat niet goed met de wilde bijen en een leuk hotelletje in eigen tuin biedt ze nestgelegeheid wat de soort ten goede komt. Ze zijn te koop maar ook makkelijk te maken. Zie hier

Boerenzwaluwen op het punt van uitvliegen

Deze jonge vogels kijken ‘s ochtends altijd toe als ik de stal van Sandor aan het uitmesten ben. Erg leuk gezelschap, dat moet gezegd worden. Dit is één van de laatste nestjes in onze stal en de juvenielen gaan binnenkort uitvliegen. Pa en ma bedrijven nu topsport. Ik heb gelezen dat net voor het uitvliegen zo’n 600 maaltijden per dag worden ‘ingevlogen’. Elke voerbeurt bevat 10 tot 15 insecten.

Ook dit jaar hebben wij weinig meegekregen van de problemen van de Boerenzwaluw. Er zijn volop zwaluwen en volop broedsels geweest. De aanwezigheid van deze druktemakers is altijd heel gezellig.

Op 12 september gaan we stemmen

en natuurlijk denken we dan ook aan de dieren…

Voor hulp zie de dierenstemwijzer

Labiale palp

van de Kleine Vos

Deze foto plaats ik omdat duidelijk het opgerichte en harige uitstulpsel te zien is waar de roltong van de vlinder uit lijkt te komen.

Ik vroeg mij af welk doel dit dient.

Op waarneming.nl werd mij verteld dat dit de labiale palp is. Het heeft een ‘tastzintuigelijke’ functie hoewel sommige insecten het ook gebruiken om voedsel in de kaken te manoeuvreren.

Tettigonia viridissima

In gewoon Nederlands: de grote groene Sabelsprinkhaan

Deze mooie dame (met legboor voor het leggen van de eitjes) trof ik aan in de Valouwe tussen de vele wilde bloemen en planten waar ze op zoek was naar een lekker insect of wat groenvoer. Ze kan, zoals de naam doet vermoeden, springen maar ook erg goed vliegen en het laatste demonstreerde ze toen ze mij en mijn camera even spuugzat was. Het is een veelvoorkomend schepseltje dat prachtig is om te zien!

Even een blik op haar onderkant:

Even rechtzetten: geen kop maar bekken

Een oplettend familielid met veel kennis van de natuur, wees mij op het feit dat het skelet in het vorige stukje geen kop is maar het bekken. Nou, bedankt Ton, ik neem het gelijk van je aan en gelukkig ben ik nog steeds niet te oud om te leren.

skelet in bloeiende heide

Het is weer augustus en in deze maand bloeit de heide prachtig paars. Soms (heel soms) vind ik dan ook nog een mooi skelet in de bloeiende heide. Vanavond was zo’n moment.

Ik ben niet helemaal zeker van welk dier deze kop is. Ik vermoed een hert maar misschien zit ik er naast.

Afval dumpen in de natuur

In januari 2007 maakte ik melding van de grote hoeveelheid afval die ik op mijn wandelingen in de natuur tegenkom. Zie ‘afvalwandeling’

Vanochtend stuit ik op dit artikel:

“Afval kost Staatsbosbeheer een half miljoen euro”

Hier lees ik over de toename van het aantal dumpingen en wat de gevolgen zijn van het dumpen van afval in onze natuur.

Ik moest denken aan een mooie zin in een boek van Arthur Japin (Vaslav) dat ik aan het lezen ben:

“….er is maar één medicijn tegen al ons verdriet en dat is de natuur.”

En zo is het maar net! Laten we er zuinig op zijn…

Rode Zonnehoed

Wat is het toch een prachtige plant om te fotograferen. De Rode zonnehoed of beter bekend als Echinacea purpura. Bij het Edese natuurcentrum op de heide staat hij weer volop in de bloei.

De laagstaande zon vanavond gaf een aparte, maar wel erg mooie lichtinval.

Uit onze ‘achtertuin’: prachtig onkruid

Vandaag scheen de zon. Eigenlijk normaal voor een zomerse dag maar de afgelopen tijd leek het eerder herfst dan zomer.

Het was een prachtige dag om de camera weer eens uit het stof te halen en gewoon thuis, in de achtertuin, wat foto’s te schieten.

  Distel met Kleine Rode Weekschild

   De Reuzenbalsemien gedijt welig op ons erf. Het lijkt net een Orchidee. De hommels zijn er gek op.

Het giftige Jacobskruiskruid met de eveneens giftige Zebrarups.

Hommel op zoek naar nectar.