Het poeltje met de
vele kikkervisjes waar ik eind april over schreef ziet nu niet meer zwart van de donderkopjes. De meeste zijn waarschijnlijk opgegeten of hebben de metamorfose tot kikker al ondergaan en tonen zich niet meer aan mij.
Dit bijna-kikkertje wist ik vast te leggen. In het water en zittend op een blad. Het is hetzelfde beestje dat zijn lange staart nog gaat verliezen. Dan is hij pas echt een (bruine) kikker.