Er was eens een heel klein slakje. Op een regenachtige zondag ging het slakje op pad. Het was weekend en het slakje had alle tijd van de wereld. In een heuse slakkengang verplaatste het weekdiertje zich langs het raam op. Tegen de avond zou het slakje aankomen waar het naar toe wilde. Tijdens de hele reis kon hij mooi door het raam naar binnen kijken, want slakjes zijn best nieuwsgierig. Het slakje liet een lekker kleverig spoor na en genoot van zijn tocht.
