Helaas was het geen eerlijk gevecht. Hans was door god bewogen, beroerd, en zij was haar man kwijtgeraakt door de invloed van de "zwarte" broeders. Zij kende hem niet meer, kon niet met hem praten zoals ze vroeger altijd deden. Ze leefden in twee verschillende werelden.
Dan wordt Hans ziek. Hij krijgt longkanker. Margje moet aanzien hoe de broeders niet van zijn zij wijken tot hij uiteindelijk overlijdt. Terwijl Margje in de keuken zit en de broeders aan het sterfbed van Hans, denkt zij: "Hij is al lang niet meer van mij."
"Jozef Mieras kwam op zijn tenen de achterkamer in, fluisterde zacht, met bedroefde ogen (maar zijn grote bruine hondenogen hadden altijd iets droefs!) dat de strijd heel zwaar was. Hij moest nog meer worden afgesneden. Van alles wat hem hier bond, van al het zijne. "Hij behoort in zichzelf ontkracht te zijn. Uw man en vader, en schoonvader, als ik het goed heb begrepen, is nog niet klaar. De afwisseling van donkere en lichte momenten in de genadestaat is nog te groot. Oefenaar bidt. We laten hem niet los. U kunt daarop vertrouwen. "
Langs zijn donkerglimmende gestalte keken ze de voorkamer in.
"Hoort mijn vader de woorden die u spreekt?" vroeg Ruben.
"Wij zouden er graag bij zijn."
"Hij is geheel bij kennis. Dat is beter ook. Wat uw laatste vraag betreft: Het kan niet, het mag niet. Hij bereidt zich voor."
"Wij zitten hier maar,"smeekte Margje, "we doen niets, we mogen niets. Mag ik nu even naar hem toe?"
"Mevrouw, ik heb het u al eerder gezegd, ik kan geen toestemming geven. Een woord van u op het moment van sterven kan hem zijn heil kosten. Wij weten zo weinig. Daarom kunnen we geen risico nemen."
De stervensscène maakt de lezer duidelijk hoe ver de invloed van het Paauweaanse calvinisme reikt.
Ook blijkt de zwaarmoedigheid van dit geloof. Het maakt het boek wat deprimerend om te lezen. Aan de andere kant is het ook een boek dat ontzettend boeit, je wilt het uitlezen en kunt maar moeilijk begrijpen dat iemand zo in de ban raakt van iets dat zo negatief is.
Jan Siebelink won de AKO Literatuurprijs met dit boek. Hij is genomineerd voor de Libris Literatuur Prijs 2006. Paul Verhoeven wil "Knielen op een bed violen" gaan verfilmen.
Voor Jan is dit boek na vele jaren, de Kroon op zijn gedachten over zijn opvoeding, jeugd en vooral over zijn vader. Hopelijk begrijpt hij zijn vader, die ten onderging aan een "sekte" waaraan hij blijkbaar geen weerstand kon bieden, nu wat beter.
Een absolute "must" om te lezen..
zaterdag, september 02, 2006
Jan Siebelink. Knielen.....deel 2
Helaas was het geen eerlijk gevecht. Hans was door god bewogen, beroerd, en zij was haar man kwijtgeraakt door de invloed van de "zwarte" broeders. Zij kende hem niet meer, kon niet met hem praten zoals ze vroeger altijd deden. Ze leefden in twee verschillende werelden.
Dan wordt Hans ziek. Hij krijgt longkanker. Margje moet aanzien hoe de broeders niet van zijn zij wijken tot hij uiteindelijk overlijdt. Terwijl Margje in de keuken zit en de broeders aan het sterfbed van Hans, denkt zij: "Hij is al lang niet meer van mij."
"Jozef Mieras kwam op zijn tenen de achterkamer in, fluisterde zacht, met bedroefde ogen (maar zijn grote bruine hondenogen hadden altijd iets droefs!) dat de strijd heel zwaar was. Hij moest nog meer worden afgesneden. Van alles wat hem hier bond, van al het zijne. "Hij behoort in zichzelf ontkracht te zijn. Uw man en vader, en schoonvader, als ik het goed heb begrepen, is nog niet klaar. De afwisseling van donkere en lichte momenten in de genadestaat is nog te groot. Oefenaar bidt. We laten hem niet los. U kunt daarop vertrouwen. "
Langs zijn donkerglimmende gestalte keken ze de voorkamer in.
"Hoort mijn vader de woorden die u spreekt?" vroeg Ruben.
"Wij zouden er graag bij zijn."
"Hij is geheel bij kennis. Dat is beter ook. Wat uw laatste vraag betreft: Het kan niet, het mag niet. Hij bereidt zich voor."
"Wij zitten hier maar,"smeekte Margje, "we doen niets, we mogen niets. Mag ik nu even naar hem toe?"
"Mevrouw, ik heb het u al eerder gezegd, ik kan geen toestemming geven. Een woord van u op het moment van sterven kan hem zijn heil kosten. Wij weten zo weinig. Daarom kunnen we geen risico nemen."
De stervensscène maakt de lezer duidelijk hoe ver de invloed van het Paauweaanse calvinisme reikt.
Ook blijkt de zwaarmoedigheid van dit geloof. Het maakt het boek wat deprimerend om te lezen. Aan de andere kant is het ook een boek dat ontzettend boeit, je wilt het uitlezen en kunt maar moeilijk begrijpen dat iemand zo in de ban raakt van iets dat zo negatief is.
Jan Siebelink won de AKO Literatuurprijs met dit boek. Hij is genomineerd voor de Libris Literatuur Prijs 2006. Paul Verhoeven wil "Knielen op een bed violen" gaan verfilmen.
Voor Jan is dit boek na vele jaren, de Kroon op zijn gedachten over zijn opvoeding, jeugd en vooral over zijn vader. Hopelijk begrijpt hij zijn vader, die ten onderging aan een "sekte" waaraan hij blijkbaar geen weerstand kon bieden, nu wat beter.
Een absolute "must" om te lezen..
