en dat alles in één natuurgebied en wel in Wolfheze. Echt een aanrader!
Op de foto 
geeft Jos het beginpunt van onze wandeling aan en de lezers kunnen even op hem klikken om informatie te krijgen over het gebied.
Al snel kwamen we de mooie Blaarkoppen tegen. Sterker nog we konden er écht niet omheen. 
Midden op het pad vormden de koeien een 3-koe’s-sterke-formatie en dat maakt toch wel indruk kan ik zeggen. De Blaarkoppen zijn van Nederlandse bodem en bestaan al sinds de middeleeuwen. Het is een ‘dubbeldoel’ runderras waarmee wordt bedoeld dat ze zowel heerlijk vlees geven als ook voor melkproductie gebruikt worden. Tegenwoordig komt daar nog een taak bij namelijk het begrazen van natuurgebieden. Omdat ze ook zo rustig van aard zijn en vriendelijk ingesteld.
Ja, ja, het zal wel. Maar toen de Pater Familias (1000 kg schoon aan de haak) resoluut mijn richting uitkwam 
koos ik heel wijs eieren (in plaats van melk of vlees) voor mijn geld. “Terugtrekken Jos, riep ik nog en Jos graaide snel mijn fototas, brulde naar Kyra dat ze moest volgen (huh…’volgen’ welke oefening was dat ook al weer? (dacht Kyra) en blies de aftocht. Het liep allemaal met een sisser af en we zijn uiteindelijk na de fotosessie met een grote boog om de familie Blaarkop heengelopen. Leuke diertjes, dat moet gezegd worden.
Vervolgens kwamen we in het sprengengebied waar ik even bijkwam en mijn foto’s terugkeek en kyra wat dronk en rondsnuffelde. 
Het pad liep verder omhoog en al snel bereikten we de Wodanseiken. Het grote verschil met de vorige keer was, dat we nu aan de zuidkant van de Sprengenbeek moesten lopen. Natuurmonumenten had een nieuw wandelpad aangelegd, voorheen liep het pad aan de noordkant van de beek, in verband met de veiligheid van de wandelaars. Hele oude bomen verliezen nu eenmaal af en toe een tak of erger nog, vallen om, vandaar. 
Echt een schitterend gebied om te wandelen.
