Er zijn zo van die toevallige ontmoetingen waar je als hobbyfotograaf alleen maar van kunt dromen. Vandaag echter was het moment daar. Opeens zag ik hem terwijl hij op zijn gemak rondstruinde op zoek naar wat lekkers. 
Ik probeerde zo onopvallend mogelijk te volgen maar hij had zowel mij als Kyra al lang gezien. 
Schuw was hij trouwens bepaald niet; uiteindelijk kon ik hem tot zo’n 10 m benaderen terwijl hij gewoon bleef liggen. 
Kyra baalde ondertussen stevig, zij moest blijven waar ze was en dat deed ze ook. Maar als blikken konden doden…
