Op een goede ochtend was hij er. Tijdens de ochtendwandeling met Kyra zag ik de hond in de verte voorovergebogen boven de sloot hangen. Haar haren stonden overeind en grommen deed ze ook. Toen ik dichterbij kwam zag ik een haan vanuit de sloot naar boven kijken. Onbevreesd overigens want hij week geen duimbreed voor de hond. Nadat ik de haan bekeken had en geïnformeerd had naar zijn welzijn en vooral ook hoe hij daar zo alleen terecht was gekomen, liep ik, omdat er geen reactie kwam, met kyra terug naar huis.
De haan verblijft inmiddels zo’n jaartje in de sloot. 
Bij de plaatselijke Welkoop liet ik mij adviseren over een lekker, aanvullende hapje voor de haan. De vriendelijke verkoopster liep mee naar het assortiment kippenvoer en deed haar best om mij zo goed mogelijk te adviseren. “Heeft u alleen maar gezinsverpakkingen?”, vroeg ik nog. Het betreft één haan dus 1 kg zou wel voldoende zijn. Neen, zij verkocht alleen grotere hoeveelheden dus ik nam een grote zak wat achteraf gezien wel uitkwam omdat de winter nogal voortduurde.
De haan wist mijn gebaar te waarderen. Op dat moment was ik nog onbekend met het feit dat de haan ook vriendschap gesloten had met de buren die ook langs hem op moesten om de weg te bereiken. Ook wist ik niet dat die buren het dier af en toe wat lekkers toewierpen. Zo gebeurde het dat de haan niet meer van zijn plek kwam maar alleen, als er iemand passeerde, zijn kop opwaarts bewoog en zo te kennen gaf dat hij weer hongerig was. De haan bracht de feestdagen door met overheerlijke 4-gangen maaltijden en ondanks de barre, extreme weersomstandigheden ging de haan er steeds beter uit zien.
Dit bleef niet onopgemerkt.
Afgelopen week zat er opeens een bloedmooie, donkerharige, frêle kip bij de haan. U snapt het al; de haan heeft kennis aan een meisje!!! 
De buurt volgt de ontwikkelingen van het prille stel naast de sloot op de voet en als er iets te melden is dan kunt u het op dit weblog lezen.
