Zagen, zagen wiede wiede wagen

Vandaag (en ook nog op 15/12) van 10 tot 15.00 uur kun je jouw eigen Kerstboom omzagen in Park de Hoge Veluwe. (Zolang de voorraad strekt :-) )

Vergeet het kettingzaagje niet!

“Brrr…wat is het koud, vindt u ook niet?”

Winter

Net toen ik terugkwam uit Ede ben ik even gestopt om deze foto te schieten. De nevel trok over het weiland en de Haflingers lijken totaal geen last van de kou te hebben.

De Grote Bonte Specht was er weer

Vanmiddag was hij er weer. Een man wat te zien is aan de rode vlek achter op zijn kop.

De Ringmus (?) wil ook een hapje maar wordt weggejaagd door de Specht

met de boswachter door het Wekeromse Zand

Ik was al heel lang voornemens eens met een begeleide wandeltocht mee te gaan door het Wekeromse Zand. Gisteren heb ik de stoute bergschoenen aangetrokken en vervoegde mij iets voor 10 uur op de parkeerplaats aan de Hoeverweg.  Er stonden (tot mijn verbazing) al veel mensen ongeduldig te wachten, de wandeling zou van 10 tot 4 uur duren, het zou koud en in de middag nat worden, maar iedereen had er zo te zien, zin in.

Eerst staken we de Edeseweg over richting het particuliere landgoed de Valouwe waar boswachter Frans, afgeleid door zijn determinatiepassie van korstmossen en ander klein spul, al snel de weg kwijt was en mij belaste met het terugbrengen van de (makke) kudde naar de Immenweg. (ik had verteld dat mijn hond mij regelmatig meenam naar de Valouwe dus hij ging er van uit dat ik de weg kende)

Ik besloot anders. Eerst voerde ik het gezelschap richting het grootste ven in de Valouwe dat mooi verscholen ligt en vast voor wat enthousiasme zou zorgen als het opeens achter de wal zou opdoemen. En inderdaad, de aanblik vond men prachtig. Na wat ‘oh’s’ en ‘ah’s’ kwamen de camera’s te voorschijn en Frans legde ondertussen het een en ander uit over de vegetatie langs de kant van het water en wat we hieruit konden opmaken over de kwaliteit van het water. (die was goed volgens zijn zeggen ondanks de wat troebele en donkere waterkleur.)

“En nu terug naar de Immenweg,” besloot de boswachter waarbij hij mij hoopvol aankeek.

‘Uh…,” opperde ik voorzichtig. “We kunnen ook richting de Wekeromse buurtweg lopen en dan linksaf naar de Edeseweg waar we kunnen oversteken om over ‘De Bult’ terug te gaan naar het Wekeromse zand. Dit mogen we het gezelschap niet onthouden, het uitzicht vanaf de Bult is werkelijk schitterend.”

En zo geschiedde het. De boswachter was zelf nog nooit op de Bult geweest dus het bleek een goed voorstel. Iedereen genoot en toen we even later bij de Zwerfkeien op het Wekeromse zand het middagmaal genoten werd er nog uitgebreid nagepraat over het fraaie, bijna buitenlands aandoend, uitzicht.

Op het Wekeromse Zand bewees Frans de boswachter zijn waarde. Wat voor de gewone wandelende sterveling streng verboden is, kan in het gezelschap van een boswachter gewoon gedaan worden. Ik bedoel het betreden van de rustgebieden voor het wild. Zoals deze foto laat zien! Achter de groene man aan, van het pad af, op zoek naar wild.

En wild hebben we gezien. Eerst een prachtig vos met indrukwekkende staart die duidelijk geïrriteerd was door het onaangekondigde bezoek van al die twee-voeters. En vervolgens zagen we heel in de verte iets bewegen wat later een kudde Moeflons bleek te zijn.

Nog nooit heb ik Moeflons gezien op het Wekeromse zand en dat lag niet aan mijn ogen. Ze hielden zich gewoon schuil. Ik was blij en heb met de powershot wat foto’s gemaakt. Het verbaast me, gezien de grote afstand, dat er iets op de foto’s te zien is maar de 28 mm groothoek mét 14x telebereik van mijn nieuwe camera stelt niet teleur. Kwalitatief heb ik wel eens mooiere gemaakt, maar toch. Niemand zal ontkennen dat er Moeflons opstaan.

Nou, de dag kon niet meer stuk. We vervolgden ons pad naar de nieuwe uitkijk hut en gingen, op weg hiernaar toe, in het gebied “De Zeven Kolken” weer een rustgebied in.

Het nieuwe uitkijkpunt is prachtig met een heel mooi uitzicht.   een stukje graasweide, rechts achteraan een klein vennetje, alles waar de dieren behoefte aan hebben.

Tegen half 5 strompelden wij de parkeerplaats weer op, nat, want het was begonnen met regenen, moe, maar voldaan en gelukkig. Voor herhaling vatbaar…