een stierkalfje…
Het leven zit vol verrassingen dat bleek vanmiddag weer.
Ik kwam net achter de computer vandaan waar ik een blik geworpen had op mijn weblog. Enigszins geërgerd wel omdat het weer niet uitnodigde voor fotografeer activiteiten en ik de afgelopen week, om dezelfde reden, ook niets nieuws geplaatst had. Geen inspiratie, dat was mijn probleem.
Ik gaf de hond eten en keek door het laag geplaatste boerderijraam naar buiten. Ik zag een koe. Een hele bijzondere koe, namelijk een die net begonnen was met afkalven. Dat was de langverwachte inspiratie. Ik zette een lens op mijn camera en ging naar buiten. Oh, wat was ik blij met het hoge onkruid tegen de afrastering van onze wei. Ik kon mij hier mooi achter verschuilen, want ik wilde de koe niet bang maken of het proces verstoren. Zij had mij allang in de smiezen maar gunde mij de primeur. Lief beest wel…
Vruchtwaterzak komt naar buiten, de bevalling is begonnen.
een wee
De uier gespannen en vol met biestmelk. Deze melk bevat veel antistoffen waardoor het kalf beschermd wordt tegen ziektes. De koe kijkt naar mij en ligt vlak achter ons schrikdraad.
Eindelijk komt het kalf.
De buurman snelt toe om een handje te helpen. (twee handen om precies te zijn)
Eindelijk …
De familie is toegesneld om het kalf te begroeten
En ook de andere familie. De kleinzoon van de buurman rende net voor mijn camera langs en vroeg aan opa: “is het een jongen of een meisje?”
“Een stierkalf “ antwoordde opa trots. Alsof hij zelf de vader was!
De eerste biest, lekker en gezond!
Prachtig om mee te maken. Het kalf is gezond en de andere koeien gaan binnenkort bevallen. Het kalf krijgt dan leeftijdsgenootjes om mee te ravotten en te spelen. Elk jaar weer een genot om naar te kijken…
